W tym roku nie zaproponowaliśmy Wam konkretnego tematu. Mogliście pisać o wszystkim, co jest dla Was najważniejsze. Prosiliśmy tylko o uważne wsłuchanie się w siebie. I w swoją wrażliwość. 

Otrzymaliśmy wiersze z różnych stron swiata, co bardzo nas ucieszyło. Jak widać, pod każdą szerokością geograficzną mieszkają ludzie o wrażliwych sercach.

Pisaliście o poszukiwaniu domu w sensie metafizycznym i metaforycznym, o różnych odcieniach przyjaźni.  Zadawaliście sobie pytania o to, jacy jesteście naprawdę. O sens istnienia. Nawet chwilami trochę w stylu Hamleta. Dotyczy to zwłaszcza młodszej wiekowo grupy uczestników. To bardzo dobrze. Bogate życie wewnętrzne powoduje, że świat wydaje się ciekawszy, a poszukiwanie własnej drogi budzi wiele emocji. I prowadzi do różnych odkryć. Czasem zaskakujących. W wierszach pojawiało się sporo optymizmu, przeplatanego  radością, ale też nuty smutku, spowodowanego  trudnymi wydarzeniami. Tematem, który się powtarzał, była tęsknota za rodziną i przyjaciółmi w Polsce. Niezależnie od wieku uczestników. Przyglądaliście się z bliska naturze. Szukaliście w sobie jej odbicia. Niekiedy wybieraliście klasyczną formę wiersza, formy mieszane lub nowoczesny sposób formułowania myśli i budowy wersów. 

Oceniając Wasze wiersze przede wszystkim zwracaliśmy uwagę na umiejetność oddania emocji, sugestywność i sposób przekazu, na warsztat poetycki. Ważny był też poziom znajomości języka polskiego. Komisja oceniająca w składzie Irena   Biały, Danuta Świątek i Marta Kustek, wybrała następujące osoby.

Zwyciężczyniami ex equo w grupie wiekowej od 12 do 17 lat zostają: Emma Chojnowska  (14 lat) z Islandii za wiersz “ Ponad ziemią” oraz Sofia Di Ascenzi (14 lat) z Włoch za wiersz “ Tęskno mi”.

 

Wyróżnienia otrzymują:

Angelika Pyc “Patrząc w głąb siebie” (13 lat) Nowy Jork, USA

Wiktoria Marta Gutkowska “Patrząc w głąb siebie”(17 lat) Włochy

Gabriel Congionti “Kim jestem?” (17 lat) Włochy

Dominika Cywińska “Krótkie rozstania” (13 lat) USA

 

W grupie wiekowej od 18 lat wzwyż wyróżnienia otrzymują:

Magdalena Denarska – Skorski “Wspomnienie z wakacji”, USA

Karol Koszorz “Bezmyślna noc”, Irlandia

Rebecca Gargas “Patrząc w głąb siebie”, Włochy.

 

Nagrodę specjalną przyznaliśmy seniorce naszego konkursu, pani Jadwidze Kurcewicz z USA za wiersz “Czekamy na szczęśliwy dzień” –  gratulujemy!

Serdecznie dziękujemy za przysłane teksty. Zachęcamy wszystkich do dalszego pisania. Pamietajcie o Waszych zdolnościach, talencie, zainteresowaniach. Jesteśmy z Wami. 

• Nagrody wyślemy pocztą, prosimy o przesłanie swojego adresu pocztowego.
• W niektórych wierszach dokonaliśmy niewielkich poprawek. Jednak prace ocenialiśmy  w wersji oryginalnej

 

Redakcja Dobra Szkoła Nowy Jork    

  

I MIEJSCE

Emma Chojnowska  “ Ponad ziemią”

W wiecznym locie 

Jak ptak bez gniazda 

Między dwoma światami zawieszona

Daleko i blisko

W labiryncie myśli wciąż szukam wszystkich

 Zagubionych kawałków

By zbudować siebie

By poczuć grunt

By odpocząć

Mieszkań w chmurach jest wiele

Sny tutaj lekkie  nie skaleczę nóg o kamień

Niebyt unosi mnie ponad ziemią

Wiatr tańczy we włosach

Owadzi kwartet przygrywa na dwa

Tylko dlaczego wciąż tęsknię za domem?

Gdzie on? Gdzie? Kto zna adres?

I dlaczego ziemia nie chce mnie przyciągać?

…Tam w końcu mogłabym zobaczyć, poczuć, 

Poruszyć…

 

I MIEJSCE

Sofia Di Ascenzi  “ Tęskno mi”

 

Nigdy wcześniej nie poznałam takiej przyjaźni…

Czuję się bezpiecznie, więc mogę być sobą,

mogę

oddychać. Moje zardzewiałe serce poruszyło się

piękne uczucie…

zapomniałam, że istnieje.

Od ilu to lat? Liczyć nie ma sensu.

Póki są ze mną, nie jestem sama.

Świeczka się zapaliła: jak miło i ciepło…

tylko, że wosk się kończy…

pal się, pal, póki możesz; 

…płomień zgasł.

Jak podmuch wiatru.

Zimno mi

i ciemno tu, gdzie jesteście?

Nie widzę was, serce stanęło…

jedyne co mam, to telefon…

ale światło w komórce nie daje ciepła…

 

Wyróżnienia w grupie od 12-17 lat:

Angelika Pyc “ Patrząc w głąb siebie”

 

Zamykam oczy by zajrzeć 

W środek swojego serca.

Smukła i niepozorna ja

Otwieram drzwi do wnętrza 

Mojego serca bez dna.

Widzę radości i niepokoje 

Wszystkie uczucia moje.

Dostrzegam tam wielką siłę,

Co pomoże przezwyciężyć  złe chwile.

Jest w nim dużo miłości,

A nawet troche złości.

Kocham i chcę być kochana

Oraz przez wszystkich lubiana.

Moje serce jest gorące

Ale często tęskniące. 

Chociaż komorami rozdzielone

To do końca nieujawnione.

  

Wiktoria Maria Gutkowska  “ Patrząc w głąb siebie”

 

Patrząc w głąb siebie,

wchodząc w sam środek własnego ciała

widzę każdą nutę emocji płynacą w moich żyłach,

słucham każdego bicia swojego serca jak ulubionej melodii,

odczuwam każde rozczarowanie jak truciznę w sercu,

obserwuję,  jak każde słowo gra na harfie moich strun głosowych,

przeżywam każdą rozpacz jak kolejny sztorm w płucach,

zwracam uwagę na każdą swoja reakcję na świat zewnętrzny,

zastanawiam się, jak żołądek trawi wszystkie moje problemy,

czuję energię, wypełniającą mnie przy każdym nowym oddechu,

raduję się, gdy każda myśl zapala moje neurony jak świateczne światła

i nie dowierzam.

Nie dowierzam, że to wszystko teraz we mnie się dzieje,

nie dowierzam, że niewystarczająco się doceniam,

nie dowierzam, że jestem tak skomplikowaną istotą,

nie dowierzam, że jestem kalejdoskopem samej matki natury.

 

Gabriel Congionti “ Co widzę w duszy mej”?

(Wiersz najpierw został napisany po włosku, a następnie przetłumaczony na język polski.)

 

To ja

Co oznacza “to ja”?

Kim jestem ?

Kim jestem i co czyni mnie sobą?

Czy są to moje doświadczenia, czy są to moje niepewności?

Kim jestem? 

Czy to moje wybory, czy moje błędy?

Kim jestem?

To co widzę w sobie? To co widzą we mnie inni?

Dlaczego,

Dlaczego trzeba odnaleźć siebie?

Czemu nie wiem, kim jestem,

Dlaczego muszę się odnaleźć?

Czego chcę?

Czego chcę od innych? Czego inni ode mnie chcą,

Czego oczekują?

Jak mogę żądać, aby być sobą, skoro nie znam 

Swoich ograniczeń?

Czy oni mnie nienawidzą, czy oni mnie kochają?

Nienawidzę siebie? Kocham siebie?

Czy inni lubią mnie jako osobę? Nie lubią mnie? Lubię siebie?

Nie lubię siebie? 

Czy muszę siebie lubić? Nie umiem.

Muszę zadowolić innych?

Dlaczego?

Jestem sobą, ale co – jeśli to właściwie nie jestem ja?

Wyróżnienia w grupie od 18 lat wzwyż:

Magdalena Denarska-Skorski “ Wspomnienie z wakacji”

Wszystko tam takie proste i łatwe

-najskrytsze marzenia zabrałam na tratwę,

na której płynęłam Biebrzą u boku bliskich

z głową pełną młodzieńczych myśli.

I tak było mi dobrze, tak błogo.

Słowa tego , co w sercu, opisać nie mogą. 

I tak było mi lekko; chciałam zapomnieć,

 że ta chwila przeminie,

że za moment łza za łzą znów będzie się sączyć.

I będzie się trzeba pożegnać na lat pare

i wracać  “do domu” niejako za karę.

Wiatr lekko powiewał, słońce zaszło za łakę,

na tratwie ujrzałam maleńką biedronkę,

co wzniósłszy skrzydełka, wzbiła się do nieba…

wtedy nic już wiecej nie było mi trzeba…

Teraz oczyma swej duszy dalej płynę, marzę,

Że cząstka tego świata we śnie mi się ukaże,

Że w sercu nastanie spokój, ukojenie,

Że znów spełni się moje najskrytsze marzenie…

 

Karol Koszorz “ Bezmyślna noc”

 

budzę się z kacem  sercu

tęsknię za tobą

mogłem dziś pisać nie do siebie

lecz do zbiegu okoliczności

przegrzane okablowanie nieracjonalnie 

najmądrzejsze

bez rozkazów, wszystko zrobi dla mojego dobra

zegar zamówił starą aktualizację

nie mogę się powstrzymać

za dwieście lat jedynie strona sto sześćdziesiąt dwa 

w zeszycie

przypomni o tej nocy

za siedemdziesiąt  lat żal,

 że nie zawsze potrafiłem być sobą

 

Rebecca Gardas “ Patrząc w głąb siebie”

 

Wokół mnie ludzie, z którymi tak blisko,

ale jednak obcy

wydają się.

Bo każdy nosi w sercu tajemnice swoje

i nie potrafi z duchami żyć.

Szukając sensu we własnym życiu,

patrzę w głąb siebie

bez zahamowań.

I choć nie zawsze znajduję odpowiedzi

to wiem,

że po nocy jest – nastaje dzień.